Nóg zie ik hem zitten, de man op leeftijd. Hij was één van de externen die ik bij m’n toenmalige werkgever voorbij zag trekken. Vreemde ogen dwingen, dus werden ze van buiten ingevlogen bij veranderprocessen. Daar zat ik tegenover hem en deed m’n best geen diepe zucht te slaken. Seen it, been there, done that. Maak mij de plas niet lauw. Bij Shell had hij gezeten, onder meer. Indrukwekkend.
‘’Als de tucht van de markt over deze organisatie gaat, is er nog dertig procent te winnen aan efficiency,’’ oreerde hij. De collega’s en ik keken elkaar aan met half neergeslagen ogen van
vermoeidheid. ‘De tucht van de markt?’. Flikker toch op man. Heb je wel gezien hoe hard hier gewerkt wordt? En twentyfourseven hè? Maar hij was onverbiddelijk. We zouden het anders gaan doen. Je zag hem peinzen: ‘’En jullie denken dat je hard werkt?’’ LMNL (laat me niet lachen).
Dat is jaren terug. Nu – na ruim veertig jaar vast dienstverband – ben ik ondernemer. Ik leer de tucht Van de markt. ‘’Niemand daarbuiten zit op je te wachten,’’ zei een docent van de opleiding (die ik in eigen tijd doe en zelf bekostig). ‘’Je moet het zelf doen.’’ Ik kijk op m’n telefoon. Nul gemiste oproepen. Geen opdrachten. Het is oorverdovend stil. Ik weet dat ik iets te bieden heb, maar weten ze dat daarbuiten ook? De tucht van de markt kent geen medelijden.
De twijfel slaat toe. Vlieg ik er te hard in? Ben ik overenthousiast? Te nadrukkelijk aanwezig? Geen gekke dingen in je hoofd halen man. Ga aan het werk joh!
Ik ontwerp een folder, sleutel aan m’n website, schrijf over de randen van het leven, publiceer op LinkedIn, publiceer op Facebook, link een enkele keer naar Twitter, doe administratie, noteer kilometers, kijk uit het raam, maak correspondentiekaarten, schrijf me in voor een masterclass, doe mee aan een webinar, lees vakliteratuur, app en mail kandidaat-afnemers, werk aan een studie-opdracht, maak afspraken ‘om eens bij te praten’ en onderga de tucht van de markt. Rouw en verdriet, daar ben ik goed in. Denk ik. Toch?
Een succesverhaal? Pffff. ‘’Moet je eens kijken hoeveel volgers je hebt en hoe er gereageerd wordt op de stukken die je schrijft,’’ probeert een enkeling me uit de put te praten. En ook: ‘’Je wilt veel te snel. Hoelang ben je nu uiteindelijk bezig? Je moet veel zaaien om te kunnen oogsten.’’ Ik weet het, maar als zo nu en dan de goede golf voorbij komt en het gaat bruisen, dan wil ik méér. Ik wil verhalen vertellen over mensen die daardoor betekenis krijgen.
‘’Of wil je dat zelf?’’, fluistert het duiveltje op m’n schouder.
- ‘’Wat bedoel je?’’
‘’Wil je zelf betekenis krijgen?’’, schimpt hij.
- ‘’Mag dat?’’, vraag ik
‘’Dat is ondergeschikt.’’
- ‘’Weet ik.’’
‘’Dus?’’
- ‘’….’’
‘’Juist. Stil zitten als je geschoren wordt. En in jouw geval…wie schrijft…’’
- ‘’…die blijft.’’
‘’Yep…’’
Comments