‘’Ik denk er toch over na om m’n borsten, baarmoeder en eierstokken weg te laten halen.’’ Ze meldt het terloops alsof ze nog om een halfje gesneden volkoren bij de bakker moet. Als een soort tegeltjeswijsheid.
‘’Uiteindelijk ontleen ik m’n identiteit niet aan m’n borsten. Trouwens, dat was toch al niet zoveel.’’
Een paar jaar geleden alweer had ze een ernstig fietsongeluk waarbij een deel van haar kaak verbrijzeld werd. Haar gebit was een soort kerkhof. Daar is nu niets meer van te zien, terwijl het echte werk nog moet beginnen. In augustus wordt haar mond ‘gereconstrueerd’. Iets met ‘bot dat op de ene plek wordt weggehaald om op een andere locatie in haar mond teruggezet te worden.’
We staan tegenover elkaar aan weerskanten van een tafel die het goede leven verraadt. Veel eten, veel drinken. Ik vroeg haar nog maar een fractie geleden naar haar gezondheid. Want, er was ook nog de diagnose kanker, plus dat ze dit voorjaar een urenlange en risicovolle ooroperatie onderging.
‘’Het gaat goed hoor,’’ verzekert ze me. Haar lymfeklieren vertonen weer normale waarden, ze heeft hormoontherapie die voor een vervroegde overgang zorgen. ‘’Maar verder is alles oké.’’
Toch – denk ik – moet er een wervelstorm tussen haar oren woeden. Die voortdurende onrust, twee puberende kinderen, werk op Champions League-niveau, een relatie..wat doet dat? Hoe kun je, zoals zij doet, alles zo rationeel benaderen?
Ze legt uit dat ze in therapie is geweest (‘’een geweldige therapeut’’) om te leren hoe je dealt met een sputterend lijf, doemgedachten, gezondheid. Hoe je met alles wat je overkomt de kwaliteit van leven hoog houdt.
En dan vertelt ze hoe ze tussen al haar spullen kaarten tegenkwam die ze kreeg van familie, vrienden en bekenden. Bedoeld om haar een hart onder de riem te steken na haar scheiding.
Eén kaart trof haar in het bijzonder. ‘’Een kaart die alles zegt.’’
“Life isn't about waiting for the storm to pass. It's about learning how to dance in the rain.” Ze lacht.
Soms zit de kern in tegeltjeswijsheid.
Comments