OVER HET VERLANGEN NAAR DE DOOD

''Ik verlang er soms naar,'' zegt de ernstig zieke vriendin aan de andere kant van de tafel als we praten over het naderend einde. Ze heeft alles gezegd. Haar kinderen zijn volwassen en sterk genoeg om met het verdriet uit de voeten te kunnen. Manlief heeft in zijn werkzame leven vaak genoeg oog in oog gestaan met de dood. Ook hij kent zijn taak. Dat maakt het verdriet van alle nabestaanden niet minder. Het rouwproces is nu - bij leven - al in volle gang. Straks zullen zij - de nabestaanden - en wij - de vrienden - hard aan de slag moeten. Rouwarbeid verrichten om het verlies te integreren in ons leven. Dat is wat moet. En dat kunnen we in de wetenschap dat zij de dood omarmde. Hoe dat is, laat deze video van Marsha Onderstijn zien. ''Life of Death'' was tien jaar geleden haar afstudeerproject. Magere Hein met een menselijk gezicht. Een paar dagen later slaapt onze vriendin definitief in. In rust en in vrede. Zoals het kan zijn.