Tussen ons in een vrouw. Zo eentje met karakter. Als kind werd ze ’s nachts thuis opgehaald door een hulpverlener. Die zei tegen z’n vrouw toen hij weer thuiskwam: ‘’Het komt nooit meer goed met dit meisje.’’
Nu zit ze daar in onze kring. Sterk, overtuigend, rationeel, zwarte humor. ‘’Die humor is om niet te voelen,’’ vertelt de hulpverlener. Ze lacht. Even daarvoor hebben we gehoord welke trauma’s ze meemaakte onder het schrikbewind van haar vader. Ze heeft het achter zich gelaten. Of...?
Thuis, haar eigen huis, heeft ze een rugzak staan met paspoort, creditcard en kleding. Voor het geval haar vader komt opdagen. Als dat moment komt, is het wegwezen geblazen. Je moet je hoofd niet in het zand steken. Het kan zomaar gebeuren.
‘’Je kunt jezelf weer fixen,’’ zegt ze. Dus is er hoop. Het laatste wat sterft is hoop.
Comentarios