De brief geeft kippenvel. De brief maakt emotie los. Wat attent. Wat een bijzondere boodschap. Wat mooi medemenselijk. Niemand zou de brief gemist hebben als-ie nooit geschreven was. En wat mooi dat hij wel kwam deze week.
Al weer meer dan een week geleden namen we afscheid van Joop, oud-collega en vriend. Ik heb vaker op deze plek over hem geschreven. Over zijn ziekte die ervoor zorgde dat hij maar 67 werd. Bij zijn geboorte werd Joop, na een moeizame bevalling, min of meer terzijde geschoven. Tot hij begon te kraaien van ‘’hier ben ik.’’
Joop redde het en ontwikkelde daarna de behoefte de wereld te laten weten dat hij bestond en dat hij iets kon bijdragen. Als ambtenaar van de burgerlijke stand overwon hij spreekangst. Met diezelfde spreekangst kwam hij binnen bij de omroep waar hij uiteindelijke dertig jaar werkte als sportverslaggever.
Was hij journalist? Deels, misschien. Hij was liefhebber, mensenmens, oprecht geïnteresseerd. Hij schreef een boek over ontmoetingen die hij had in de sportwereld. ‘’Het gaat niet om de vraag’’, heette het. Dat zag hij goed. Antwoorden moest hij hebben. Goede antwoorden.
Ruim een week geleden waren er mooie woorden voor Joop bij zijn afscheid. Video van (klein)kinderen, muziek, live muziek ook. Tranen bij het afscheid van een goed mens. De dagen erna werd het stil in huis. Er was ook rust nodig bij zijn vrouw Nathalie en dochter Rosa.
Toen kwam de brief van Louis van Gaal. Joop ontmoette hem 25 jaar geleden bij een trainingskamp van Ajax in Zeeland. Vorig jaar september was er een nieuwe ontmoeting in het PSV-stadion bij Nederland-Montenegro, waar Joop met zijn ziekbed langs de lijn was geparkeerd. Het was de laatste voetbalwedstrijd die hij bijwoonde. Louis van Gaal kwam aan zijn bed voor een praatje. Dat was het dan.
Tot deze week de brief kwam. Van Louis van Gaal voor Nathalie. Daarin kwam hij terug op zijn eerste ontmoeting met Joop 25 jaar geleden. En op het praatje dat ze hadden vorig jaar rond de wedstrijd. ‘’Bij deze wil ik u condoleren met het overlijden van uw grote liefde Joop,’’ schrijft hij om te vervolgen met een persoonlijke herinnering aan Joop.
Louis van Gaal. Van hem is bekend dat hij oog heeft voor de wereld achter de mensen met wie hij werkt. Van al zijn spelers kent hij bijzonderheden over zaken die in de privésfeer spelen. Hij heeft van alles in zijn geschreven geheugen staan. Misschien is dat wel wat hem bond met Joop. Dat je ogen water maken als het gaat over kwetsbaarheid, gevoel, medemenselijkheid. Want Joop had dat ook.
En wat zou hij trots geweest zijn op de brief van Louis, met een echte handtekening van de bondscoach.
Ik gun Joop een brievenbus in het hiernamaals.
Commentaires