‘’Praat je nog wel eens met ‘m,’’ vraag ik. Als afstudeerproject van de opleiding ‘Begeleiden bij rouw en verlies’ interview ik vrienden over hún rouw en verlies. Op camera nog wel. Na mijn vraag verandert de gezichtsuitdrukking van de vriendin tegenover me. Het wordt zachter… Vijf jaar geleden is haar man overleden. Ze heeft het er nog moeilijk mee.
‘’Ik app ‘m,’’ zegt ze en er valt een stilte… Ik zwijg. ‘’In het begin appte ik hem iedere week,’’ vervolgt ze. ‘’Toen telde ik ook de weken en ik had me voorgenomen om na een jaar niet meer te appen. Dan wordt het een beetje dwangmatig…kun je ook niet meer vertellen zo tegen mensen. Dan denken ze dat je gestoord bent. Nu doe ik het alleen op bepaalde data, waarvan ik denk: dat moet ik even met hem delen of soms als er tussendoor iets is. Dan is het even van: ik hou nog van je…gewoon zo.’’
Dan lachend: ‘’Ik wacht er nog op dat iemand ooit eens zegt van: hallo, hij is er niet meer. Dit nummer is van mij. Maar dat gebeurt niet.’’
Comments