De ruimte voor de herdenkingsceremonie stroomt behoorlijk vol. De afgelopen twee jaar was dat wel anders. Op de toppen van de corona-crisis, waren uitvaarten vaak intieme bijeenkomsten met een handvol naasten en directe familie. Hoeveel zouden het er nu zijn? Honderd? Misschien meer?
En toch wil ik ze als maker/voorganger van deze afscheidsdienst allemaal bereiken. Al die mensen met verschillende karakters en achtergronden.
Janny op rij twee, die verdrietig voor zich uitkijkt in de wetenschap dat ze hier afscheid neemt van haar beste vriendin.
Henk, wat meer achterin, verre familie en in het dagelijks leven wiskundedocent. Hij komt van de exacte kant.
Sandra die haar psychologiepraktijk even achter zich gelaten heeft om hier te zijn.
Evert, kunstenaar en bekend om zijn imposante bouwwerken en videoperformances.
En al die anderen die hier met gemengde gevoelens zitten.
Allen hebben ook een eigen geschiedenis met degene van wie we vandaag afscheid nemen. Hoe slaag ik er in iedereen mee te nemen in de dienst? Iedereen aan te spreken?
1. Het wordt een dienst met emotie en gevoel. Mooie herinneringen en indringende muziek. 2. Feiten ook uit het voorbije leven, het ziekteproces.
3. Dan de betekenis. Welke invloed heeft de overledene op haar omgeving, op ons als aanwezigen. Wat kunnen we uit het voorbije leven lichten en een nieuwe dimensie geven. 4. Tot slot: wat is er te horen, te zien, te voelen? Een helm op de baar? Een kunstwerk? Een tas waar de geur van leer omheen hangt? Een gebruiksvoorwerp of persoonlijk symbool dat tastbaar is voor velen.
Emotie, feiten, betekenis en een tastbare herinnering. Uit respect en voor de overledene en voor Janny, Henk, Sandra, Evert en al die anderen die zich tijdens de ceremonie om verschillende redenen aangesproken voelden. Iedereen bereiken = maatwerk leveren. Elke keer weer.
Comentários