Ochtendloopje. De bovenkamer maalt. Het verhaal is bijna rond. Vrouw 94, als kind uit huis geplaatst, niemand weet waarom. Zwaar werk op de boerderij vanaf vijf uur ‘s ochtends. Daarna veel schoonmaakwerk.
Een man met een oorlogstrauma. Zat als dwangarbeider in een bunker in Dresden met zijn jongere broer toen de geallieerden de stad plat gooiden in een allesverwoestend bombardement. De hele stad brandde. Een paar jaar erna kwam de Watersnoodramp daar nog eens overheen. Hij vond nooit meer rust.
Hun huwelijk was misschien om die reden ook wel niet om door een ringetje te halen. Ze kón eenvoudig geen liefde geven. Het zat ‘m in iets te grote cadeaus voor de kleinkinderen. Dat was onmacht. Echte liefde, de zachtheid en compassie was er niet. Ze had haar geloof ook gaandeweg laten varen. Misschien wel té vaak teleurgesteld.
De ganzen op de Zandvoortseweg zorgen voor een orkaan aan geluid. Even stap ik uit m’n gemijmer. Ik denk aan Freek de Jonge die ooit in het programma van Öz op tv zei dat het een kunst was om je lijden vorm te geven. Dat had de vrouw van 94 haar leven lang gedaan. Haar dochters, die me bijpraten over haar, zijn van mijn leeftijd. Harde vrouwen wel, maar van binnen is het zacht. Moeite om dat boven te halen, maar ze zijn zich er bewuster van dan hun moeder. Die moest er 94 jaar lang tegen vechten.
Bijna twintig jaar geleden overleed haar man. Z’n hart. Maar de dochters kunnen zich niet herinneren dat ze hun moeder ooit hebben zien huilen. Plots dook daar - ze was al half de zeventig - haar eerste vriendje weer op. Zou het dan toch…? Ze waren zoveel jaar na dato als tortelduifjes. Ze kreeg ineens het geluk in de schoot geworpen. Tot de zoon van de man er een stokje voor stak. Hij vond het niet goed, hun liefde.
Op haar sterfbed was hij er wel, een paar dagen geleden. Ze had om hem gevraagd en hij kwam door het nauwe straatje aanlopen achter zijn rollator. Nog steeds verliefd namen ze afscheid. Dat was het dan. Rust maar zacht, wat heb je gestreden.
Een uur onderweg. Het wordt langzaam licht. Een grijze dag. Ik moet gauw gaan schrijven.
Comments